Αχ,κάτι τέτοιες στιγμές μου έρχεσαι εσύ στο μυαλό… Μη με ρωτάς γιατί. Είναι αυτές οι γαμημένες στιγμές που μου έρχονται στο νου μου άκυρα πράγματα. Να,που σήμερα ησουν εσύ.Θυμήθηκα που είχες διάβασμα και περίμενες να έρθει εκείνος.Αλήθεια περίμενες..Όμως πάλι σε ξεγέλασε.Κατέληξε με’να μπουκάλι στο χέρι να κλαίει.. Ειλικρινά πρώτη φορά ένιωσε τόσο ηλίθια,τόσο αδύναμη και τόσο τσαντισμένη με’σένα.Νόμιζε η ηλίθια ότι έφταιξε εκείνη,εκεί την είχες καταντήσει…Άφησε το μπουκάλι,πήγε μέσα να ξαπλώσει γιατί εκείνες τις στιγμές ήθελε απλώς να κοιμηθεί,γιατί μόνο έτσι ζεις κανείς έστω για λίγο ήρεμη.. Αντί να κοιμηθεί έπεσε κάτω..Δεν ήταν εκείνη η Ερμόνη που ήξερα αρνίοταν να πιστέψει ότι ήταν αδύναμη να πράξει το οτιδήποτε.
Ξημέρωσε. Προφανώς η Σοφία για να έρθει να τη βρει θα΄χε βαρέσει πολλές φορές το τηλέφωνο αλλά αυτή παρέμενε εκεί. Ανέβηκε τις σκάλες σιγά,νομίζοντας ότι θα τη βρει να κοιμάται.. Την είδε δίπλα από την πόρτα και τα αίματα. Τρόμαξε μόλις την είδε πήγε κοντά της προσπαθούσε να την κάνει να συνέλθει τίποτα. Την πήγε στο νοσοκομείο.
Εκεί της είπαν ότι είχε αποβάλλει
Αurora Dione 