κριτική αγνώστων

Με εκνευρίζουν 2 πράγματα αφάνταστα: α. Το να λες και να ξε-λες κάτι β.Οι άνθρωποι που μόλις περάσουν κάπου αρχίζουν να επικρίνουν.
Με το που περάσουν όλοι σε μια σχολή ξεκινάνε. Οι Πανελληνιες είναι άχρηστες,δε βοηθάνε σε τίποτα,είναι ψυχοφθόρες κλπ κλπ.
Γαμώ τη μόρφωση που σας έδωσαν. Μάθετε να ζείτε. Και’σεις αυτά περάσατε για να υπερηφανεύεστε για μια θέση στη Νομική ή δεν ξέρω και΄γω πού αλλού.Και μετά λέτε οι Πανελλήνιες είναι άχρηστες και οι 15χρονες πουτάνες.
Δεν είναι έτσι η ζωή και μιλάω από δική μου πείρα.Ελάτε να δείτε τι παιδιά υπάρχουν και τι μυαλά υπάρχουν και μετά αναρωτηθείτε αν αυτά τα κορίτσια αξίζουν να τα θαβετε.Οι γυναίκες είναι πουτάνες λέτε.
Και΄σεις ακόμη παραπάνω: κολλάτε σε βλακείες,κολλάτε στο αν η άλλη έχει κυτταρίτιδα ή όχι.
Και καταλήγετε να πληγώνετε αυτές που δε σας φταίνε.
Να μάθετε στη ζωή σας να παλεύετε με αντάξιούς σας και όχι να χαίρεστε επειδή κερδίσατε κάποιον αδύναμο..
Αυτό λέγεται απληστία και ανωριμότητα. Λέξεις που ξέρετε αλλά ποτέ δεν μπήκατε στον κόπο να δείτε αν σας εκφράζουν ως χαρακτήρες.
Δεν πειράζει. Θα το βρείτε μπροστά σας.Τότε θα πληγωθείτε όπως μάθατε να πληγώνετε άτομα που σας αγαπούν. Και΄γω πληγωμένη είμαι…