αν είχα..

Αν ήσουν κοντά θα ούρλιαζα μες το κλάμμα,να έρθεις να με πάρεις.Να με λυτρώσεις.Μέχρι και το να πεθάνω θα ήταν καλύτερο,τουλάχιστον δε θα ένιωθα κάτι. Ας με προσγειώσω.Δεν είσαι εδώ. Είσαι αλλού και δίνεις. Είσαι μακριά. Είσαι σε άλλη φάση,μα ξεχνάς ότι εγώ είμαι εκεί. 

Υπάρχει άλλη λύση.Δύσκολη,επίπονη και πιθανά ψυχοφθόρα.Αλλά θα απαλλαγώ.. Και δε θα μιλάω.Θα κλάψω,θα ουρλιάξω,θα εκνευριστώ.Μα πάνω από όλα θα ηρεμήσω…

Καλή σου νύχτα.. 

Καλή μας αντάμωση,καλά να περνάς όπου και αν γυρνάς.

Πόσο ευχόμουν

Πόσο θα ευχόμουν να ξεχνούσα. Πόσο θα ευχόμουν να κοιμόμουν να μην βλέπω,να μην ξέρω,να μην παίρνω μέρος.Είναι οι στιγμή που ούρλιαζω.Ουρλιάζω γιατί δεν με καταλαβαίνει κανένας.Μένω άπραγη,να παρακολουθώ τις εξελίξεις να μην ξέρω τι κάνεις,πώς περνάς,πού γυρνάς και με ποια. Θέλω απλώς την ησυχία.Καθαρό αέρα να με φυσήξει.Μια θάλασσα να με γαληνέψει. Όσο μπορεί να με γαληνέψει. Λένε ότι ο καλύτερος φίλος της μοναξιάς είναι το τσιγάρο. Κι’όμως…

Ο φίλος της μοναξιάς είναι το κλάμμα..